Στο κάτω-κάτω και να θέλω και να μην θέλω το ίδιο είναι. Αν δεν τον ελέγχω τι κάνει, κι ο άγιος θα μου καταντήσει κλέφτης. Διεφθαρμένος και διαφθορέας. Θα τα πάρει και θα λαδωθεί.
Τι τώρα; Στην αγιοσύνη και στην πατριωσύνη του καθενός θα βασίζομαι; Αφού πρέπει να τον ελέγχω τι κάνει. Κιαν δεν τα κάνει καλά ή όπως μου τα υποσχέθηκε, να τρώει καρπαζιά και να φεύγει. Οχι όμως μετά από τέσσερα χρόνια. Γιατί σε τέσσερα χρόνια, ένας τέτοιος μαζί με τα κολλητάρια του, θα με ρημάξει. Θα με χαντακώσει. Θα μπουκώσει από παντού τις τσέπες και τη στοματάρα του.
Αρα 1) πρέπει ΚΑΙ να μπορώ να τον ελέγχω, εγώ και οι συμπολίτες μου και ΟΧΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ-ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΜΑΣ που είναι τα κολλητάρια του. Αμεσα. Αμεσα λέμεεεεεεε. Οχι να τον ελέγχουν οι κολλητοί του και να μου τον βρίσκουν παντα καθαρό κι αυτός να μου χει ρημάξει το σύμπαν.
Και 2) να μπορώ να τον στέλνω στο πυρ το εξώτερον μόλις αντιληφθώ ότι πάει να τα πάρει ή να μου κάνει κουτσουκέλες στα εθνικά και σε κείνα και στα άλλα. Εκείνη την στιγμή. Οχι μετά 4 χρόνια. Θα είναι ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ μετά 4 χρόνια. Ζεματίστηκα άμα κάνω 4 χρόνια να τον σουτάρω.
Γι’ αυτό ο οπαδός ενός κόμματος, αυτός που έχει “διαλέξει και πλευρά” ώστε να μην καταλήξει και στην Δαντική κόλαση ως “οκνηρός”, αυτός ο οπαδός που δεν έχει ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ την παραπάνω ΑΠΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ κάνει κακό. Μα πάρα πολύ κακό.
Κακό λέμε μόνο κάνει ο οπαδός ενός κόμματος.
Μπορεί να κοιμάται αυτός ήσυχος πως διάλεξε πλευρά. Αλλά εγώ θα βλέπω εφιάλτες. Διότι ο οπαδός δεν διαθέτει την απαραίτητη κρίση για να βγάλει το πιο απλό συμπέρασμα. Και να απαιτήσει και τις ανάλογες αλλαγές. Να παλαίψει γι’ αυτές.
Διότι στην ύπαρξή του οπαδού, την ευπιστία του, τον ενθουσιασμό του, τα όνειρά του ή ακόμη και την διαφθορά του, πατάει όλο αυτό το ΣΑΠΙΟ σύστημα. Που μας έχει καβαλήσει 2 αιώνες τώρα από το 1821. Που μας πίνει καθημερινά το αίμα.
Αυτό το σύστημα που μαζεύει τόνους χρήμα από φόρους για να γεμίσει την άπατη καταβόθρα του. Που θέλει να φορολογήσει το σύμπαν. Μέχρι τον αέρα που αναπνέω εγώ και η οικογένειά μου. Σαν τον καπνικό φόρο των βυζαντινών αυτοκρατόρων κάτι.
Ολο αυτό το οικοδόμημα στηρίζεται πάνω στον οπαδό. Στην συναισθηματική του τοποθέτηση. (ω! ναι, είναι ΠΑΝΤΑ συναισθηματική, αλλιώς δεν θα χαμε και τόσους καβγάδες). Και στην προθυμία του να παραιτηθεί από την κριτική σκέψη.
Χωρίς οπαδούς κομμάτων η διαφθορά ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ.
Κι όσο μαλώνουν οι οπαδοί με τους “αντιπαλους οπαδούς”, οι διεφθαρμένοι τρίβουν τα χέρια τους από χαρά. Είναι τόσο απλό.
Μαλώνουν μεταξύ τους οι οπαδοί των λιγώτερο διεφθαρμένων με τους οπαδούς των περισσότερο διεφθαρμένων. Αντί να δουν πως θα συνεννοηθούν πριν πέσει το σπίτι μας και μας πλακώσει όλους.
Θραξ Αναρμόδιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου